Nu ik zwangerschapsverlof heb krijg ik regelmatig de vraag hoe ik dat nou ga doen met 2 kinderen en mijn werk. Of ik überhaupt wil werken, hoeveel dagen, hoe ik de opvang regel, en ga zo maar door. Eigenlijk geef ik nooit het goede antwoord. Als ik zeg dat ik 4 dagen blijf werken, wordt het vaak gezien als wat veel. Als ik vertel dat zowel de opa’s en oma’s oppassen in combinatie met kinderopvang krijg ik of te horen dat onze kinderen te veel verschillende verzorgers heeft gedurende de week, of dat je niet eeuwig van de opa’s en oma’s op aan kunt, want die zouden bijvoorbeeld wel eens ziek kunnen worden en wat doe ik dan? Soms geef ik wel eens als antwoord dat werken mij een betere moeder maakt. Of dat zo is weet ik eigenlijk niet. Misschien niet, misschien wel. Die vraag zou ik mezelf over 10 jaar nog eens moeten stellen. Wat ik wel weet is dat het moederschap je een betere werknemer maakt, waar je baas mee in z’n handjes mag knijpen en wel hierom:
Nee, ik ga niet iedere avond thuiswerken en ook niet elke woensdag op mijn dag ouderschapsverlof. Als mama heb je naast je werk ook nog andere belangrijke “stakeholders” (om de welbekende term vanuit het bedrijfsleven maar even te gebruiken ;-) ) in je leven (lees: baby, peuter, kleuter, man, vrouw). Soms voel ik me er wel eens schuldig over en het komt ook echt wel eens voor dat ik op mijn vrije dag nog wat werk doe, maar als ik het zwart/wit bekijk krijg ik niet betaald voor mijn overuren en ouderschapsverlof heet niet voor niets zo. Goed voor jezelf, maar ook voor je baas, want je leert hierdoor de focussen op wat belangrijk is.
Ik zeg sneller waar het op staat. Voor het moederschap waaide ik sneller met alle winden mee en raakte ik makkelijker overtuigd door andermans mening of werkwijze waar ik het soms van binnen totaal niet mee eens was. Nu ik moeder ben en al regelmatig voor mijn dochter moest opkomen als het bijvoorbeeld op haar gezondheid aankwam, doe ik dat op het werk ook makkelijker en dat wordt verassend vaak op prijs gesteld!
Nu je eerst je kinderen aangekleed en met een boterhammetje naar binnen bij de opvang moeten hebben afgeleverd, is het vrijwel niet haalbaar om voor 9 uur op je werk te verschijnen (tenzij je andere uren dan kantooruren maakt uiteraard). Daarnaast roept de haalplicht rond 6 uur ook nog eens, dus lang op kantoor blijven hangen is vaak niet mogelijk. En dat is alleen maar goed! Daardoor stel je prioriteiten, werk je efficiënt, denk je ook nog eens aan jezelf en ben je er voor je gezin.
Ik kon me voor het moederschap echt verantwoordelijk voelen voor zo’n beetje alles wat er op kantoor gebeurde, met als resultaat stress en soms zelfs slapeloze nachten. Nu voel ik me voornamelijk verantwoordelijk voor hetgeen waar ik op afgerekend word en wat in mijn functieomschrijving staat. Ik ben nog net zo loyaal als anders, maar ga er verstandiger mee om.
Ik hoor andere werkende moeders vaak zeggen: “als ik thuis ben, ben ik ook echt thuis en denk ik niet meer aan m’n werk”. Het is natuurlijk veel makkelijker om met je hoofd nog op kantoor te zitten als je niet gelijk hoeft te rennen en vliegen zodra je thuiskomt. Je hebt met kinderen gewoonweg geen tijd om aan iets anders te denken, met als resultaat dat je de volgende dag weer met frisse energie en ideeën op de werkvloer staat!
